Strona główna | Mapa serwisu | English version
Jak pomóc dziecku z ADHD cz. 2
    PRACA     HOBBY  
O MNIE
SCENARIUSZE PRZEDSTAWIEŃ
SCENARIUSZE I KONSPEKTY ZAJĘĆ
GRY, ZABAWY, ZADANIA
AWANS ZAWODOWY
PUBLIKACJE
program własny- " z komputerem na TY"
Jak pomóc dziecku z ADHD cz. 1
Jak pomóc dziecku z ADHD cz. 2
PRACA > PUBLIKACJE > Jak pomóc dziecku z ADHD cz. 2
IV ZABAWY I ZAJĘCIA PROWADZONE Z DZIEĆMI NADPOBUDLIWYMI
     PSYCHORUCHOWO.
 

I   „ Patyczkowe układanki”
Dajemy dziecku kolorowe patyczki lub kolorowe paski papieru ( paski mogą być dodatkowo różnej długości i szerokości). Dziecko układa wzory wg własnych pomysłów ( może być z samych patyczków, samych pasków lub połączenie patyczków i pasków).

  1. Układając wzory dziecko może opowiadać o tym, co układa, powstaje opowiadanie.
 

  1. Pokazujemy dziecku określony wzór, prosimy o nazwanie go ( nazwą rzeczywistą lub wymyśloną), opowiedzenie czegoś o nim i wreszcie ułożeniu go na stoliku. Możemy tutaj wprowadzić element współzawodnictwa, mówiąc, „kto ułoży pierwszy – Ty czy ja”
 

  1. Podobne wzory, jak z patyczków można układać na dywanie, prosząc dzieci o przybranie określonej pozycji.
 

II    „ Zabawy przy muzyce”
  1. Przez chwilę wsłuchujemy się w muzykę, np. relaksacyjną. Próbujemy usłyszeć i zapamiętać jak najwięcej głosów. Potem nazwać je i odtworzyć.
 

  1. Siedzimy przez chwilę z zamkniętymi oczami i wsłuchujemy się w muzykę. Następnie opowiadamy, co słyszeliśmy, gdzie zabrała nas ta muzyka. Następnym etapem może być malowanie wysłuchanej muzyki.
 
  1. „Taniec połamaniec” – przy muzyce zatańcz wymyślony taniec. Pokaż, jak umiesz się wyginać i jakie robić figury.
 

  1. „Muzyczne zabawy”                                                                                                                                Włączamy dzieciom muzykę z wyraźnie zaznaczonymi różnicami w dźwiękach (wysoki – niski; długi – krótki; głośny – cichy). Ustalamy z dziećmi symbole do każdego dźwięku, np. wysoki I, niski ., długi _____, krótki __; głośny O; cichy o
Teraz prosimy dzieci o :

o       Wsłuchanie się w muzykę. Rozróżnianie dźwięków i rysowanie szlaczka za pomocą ustalonych symboli:

           I I I  . . . . I . I I . . . I

           _____ __ _____ ______ __ __ __ _______ __

       

          O O O o o O O oooo OO

 

o       Rysowanie różnych przedmiotów wysokich lub niskich; długich lub krótkich,

o       Wybieranie z koszyka klocków długich i krótkich.

 
  1. „Taniec z balonikiem”
Dzieci dobierają się parami. Prowadzący puszcza z kasety lub płyty muzykę. Dzieci trzymając balonik brzuchami, plecami, ramionami starają się tak tańczyć, by nie wypuścić balonika.

 

 

  1. „ Brakujące krzesełko”
Na środku Sali ustawiamy w kole krzesełka. O jedno mniej niż dzieci. W trakcie muzyki dzieci maszerują, podskakują, powoli biegną wokół krzesełek. Kiedy muzyka cichnie dzieci siadają na krzesełkach. Dla jednego brakuje krzesełka i odpada z zabawy.

 

  1. „Podaj piłkę”
Dzieci siedząc na dywanie lub stojąc podają sobie piłkę w rytm muzyki

 

  1. Relaksacja przy muzyce.
Siedzimy wygodnie na dywanie. W tle słychać cichą i spokojną muzykę. Nauczycielka mówi do dzieci cichym i spokojnym głosem, dzieci pokazują to, co mówi nauczycielka.

Siedzimy wygodnie. Będziemy teraz poruszać rękami, nogami i głową. Poczujemy się spokojnie, polubimy siebie i  innych.

  • Oddychamy najpierw spokojnie, wolniutko,
- teraz oddychamy trochę szybciej, tak jak lokomotywa (powietrze nabieramy nosem a wypuszczamy ustami).

  • Teraz podnosimy powoli lewą rękę, lekko nią machamy nad głową i szybko opuszczamy.
  • Podobnie robimy z prawą ręką. Unosimy teraz obydwie ręce i machamy nad głową.
  • unosimy wysoko obydwie ręce, zaciskamy piąstki i zamykamy oczy, po chwili      
             otwieramy oczy, zwalniamy uścisk piąstek i szybko opuszczamy ręce,

  • skręcamy głowę w lewo, potem w prawo, przez chwilę patrzymy przed siebie i
              Wreszcie pochylamy głowę do przodu.

  • siadamy skrzyżnie, ręce trzymamy na kolanach, oddychamy normalnie, liczymy do
  • Dziesięciu ( jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć, dziesięć)
  • Kładziemy się teraz wygodnie na dywanie. Jesteśmy pięknymi kolorowymi latawcami leżącymi na piasku. Latawce leżą nieruchomo, nagle czuje się podmuch wiatru (możną włączyć muzykę, gdzie słychać wiatr) latawce powoli podrywają się od ziemi ( dzieci klękają, powoli podnoszą się do góry, stają na nogach, potem na palcach z wysoko uniesionymi rękami – naśladują unoszenie się w górę. Wiatr znów cichnie ( wyłączamy muzykę z wiatrem, nadal słychać spokojną cichutką muzykę), latawce opadają spokojnie na ziemię. Jesteśmy już spokojni i zadowoleni. Teraz możemy sobie spokojnie potańczyć przy muzyce. Dowolny, niezbyt szybki taniec przy muzyce.
  • W tle muzyka  „odgłosy lasu”. Dzieci wcielają się w rolę bohatera bajeczki opowiadanej przez nauczycielkę. „Wesoły skrzacik”
              W pięknym zielonym lesie mieszka mały skrzat. Mieszka w domku w pniu dużego rozłożystego drzewa. Co rano wstaje ze swojego łóżeczka, robi poranną gimnastykę( mogą być ćwiczenia podane przez nauczycielkę, mogą być ćwiczenia wymyślone przez dzieci), potem idzie do łazienki myje ręce, buzię, uszy, zęby i czyściutki siada do śniadania. Najpierw kroi bułeczkę na połowę, smaruje ja masłem, dżemem, nalewa mleko do kubeczka i spokojnie zjada śniadanie.

    Po śniadaniu wychodzi z domku, rozgląda się dookoła, podnosi głowę do góry i wyrusza do lasu. Biega po lesie, zagląda pod krzaczki, zagląda do norki zajączka, wita się z nim, nawet próbuje skakać z zajączkiem koło drzewa, pomaga wiewiórce zbierać orzechy, bawi się z mrówkami w berka.

    Koło południa, kiedy skrzacik robi się głodny, kładzie się pod krzaczkiem jagódek i zajada jedna po drugiej. Najedzony kładzie się wygodnie na plecach, głaska się po pełnym brzuszku i przewraca się raz na prawy, bo, raz na lewy bok. Wreszcie znudzony leżeniem turla się raz w lewą, raz w prawą stronę. Kiedy odpocznie po obiedzie szuka w lesie towarzystwa do wspólnej zabawy? Dzisiaj do zabawy zaprosił wiewiórki ( Zabawa „wiewiórki w dziupli”).

    Wieczorem zmęczony wraca do domu. Idzie bardzo powoli, ma opuszczoną w dół głowę, ręce prawie dotykają ziemi. Przed domkiem otrzepuje buciki ( tupie, raz prawą, raz lewą nóżką), otwiera skrzypiące drzwi i wchodzi do środka. Zdejmuje buciki i kurteczkę, kładzie się powoli do łóżka i zasypia. Rano budzą go ptaki ( muzyka relaksacyjna „Śpiew ptaków”) i zapraszają do zabawy.

    Dowolna zabawa przy muzyce( mogą to być ćwiczenia gimnastyczne lub inne dowolne pląsania, np., przy muzyce z Pedagogiki zabawy).

 

  • „Zabawy na łące”
     Idziemy na łąkę. Najpierw maszerujemy z wysoko podniesioną głową i śpiewamy piosenkę „Przedszkolaczek’, potem zwalniamy i idziemy powoli i leciutko stąpamy po ziemi, aby nie podeptać mrówek i innych żyjątek na łące. Teraz możemy położyć się wygodnie na zielonej trawie, poprzeciągać się, wystawić buzię do słoneczka i pomachać do niego rączkami. O! Coś nas chyba ugryzło, podnosimy się z trawy, otrzepujemy się i dokładnie się oglądamy, czy nie mamy żadnych śladów. Oglądamy najpierw prawą rękę, potem lewą rękę, lewą nogę, prawą nogę i delikatnie, tak żeby nikt nie widział oglądamy swój brzuszek. Wszystko w porządku to możemy jeszcze chwilę spędzić na łące. Teraz zaciekawiły nas kolorowe kwiatki. Wąchamy je, sprawdzamy dotykiem ich płatki, liczymy ile płatków ma, który kwiatek, wsłuchujemy się czy przypadkiem nie chce nam nic powiedzieć. Pod kwiatkiem wypatrzyliśmy małego robaczka, zaciekawieni, gdzie on idzie posuwamy się za nim na czworakach. Wreszcie robaczek nas spostrzega i przerażony chowa się w trawie. My natomiast zrywamy sobie jednego kwiatuszka, jeszcze na chwilę kładziemy wygodnie się na trawie, głaskamy się leciutko po twarzy kwiatuszkiem, „zaczepiamy” kolegę leżącego obok. Czujemy się bardzo dobrze, jesteśmy weseli i turlamy się po mięciutkiej, zielonej trawie. Nagle spostrzegamy fruwającego pięknego motyla. Szybko wstajemy i próbujemy go złapać. Leciutko biegamy po łące podskakując i wyciągając wysoko ręce, aby dosięgnąć motylka. Tak biegając po łące dobiegamy do strumyka (słychać muzykę relaksacyjną „szum strumyka) i tam widzimy stojącego na brzegu bociana wpatrującego się w wodę. Ciekawe, czego on tam szuka? Żaby, odpowiadają dzieci i wszyscy bawimy się w zabawę „Bocian i żaby”. Zadowoleni, lecz trochę zmęczeni wracamy do przedszkola.

  • „ Płomyk spokoju”
Stoimy w kole, blisko siebie. Na tle spokojnej muzyki podajemy sobie z rąk do rąk zapaloną świecę. Każdy przez chwilę trzyma świecę, wpatruje się w nią, myśli o czymś przyjemnym. Oddając świecę może nadal śledzić jej drogę.

 

  • „Falująca woda”
Przy muzyce płynącej z magnetofonu ( najlepiej o zmiennym nastroju, lecz niezbyt gwałtowna) dzieci poruszają folią malarską lub chustą animacyjną trzymaną w obu rękach w rytm muzyki. Na poruszany materiał można włożyć kulkę z papieru i rytmicznie ją podrzucać do góry, bronić, by nie wypadła na podłogę.

 

  1. Ćwiczenia oddechowe
 
  • „ Chmurki”
      Dziecko leży na plecach. Nogi ugięte w kolanach, stopy oparte na podłodze, ręce      położone wzdłuż ciała. Dzieci wciągają powietrze nosem, podnoszą ręce do góry, jakby chciały przegonić chmury na niebie i kładą na podłodze za głową. Przy powrocie z rękami do pozycji wyjściowej wydychają powietrze ustami (dmuchają na chmury, których nie przegoniły rękami).

  • „Oddychanie Przeponą”
Dziecko leży na podłodze na plecach, nogi ugięte w kolanach, stopy oparte mocno o podłogę. Wdychając powietrze nosem, napełniamy brzuch, który, jak balonik podnosi się do góry. Przy wydechu ustami, brzuch opróżnia się i przyjmuje pozycję wklęsłą.

  • „Gorące mleko”
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym z rękami ułożonymi tak, jakby trzymały miseczkę z gorącym mlekiem. Każde dziecko wciąga powietrze nosem i wydychając ustami naśladuje dmuchanie – studzenie gorącego mleka.

  • „Zatrzymaj piłeczkę”
Dzieci siedzą wygodnie przy stoliku, nogi mocno oparte o podłogę. Na stoliku leży piłeczka ( najlepiej pimpongowa). Dzieci dmuchają tak na piłeczkę, aby ta nie spadła ze stolika.

  • „Piórko”
Każde dziecko otrzymuje piórko. Spacerując po Sali dmucha na piórko, aby nie spadło na podłogę. Można utrudnić i mierzyć czas.

  • „Krzyknij tylko raz”
    dzieci siedzą na dywanie w pozycji klęcznej ( pośladki oparte na piętach), głowa prosta, ręce oparte na udach. Dzieci wdychają powietrze nosem. Wydychając powietrze ustami mają krzyknąć. Powinien to być krzyk pochodzący z głębi. Nie uciszamy dzieci, dajemy im swobodę. Ćwiczenie powtarzamy nie więcej niż trzy razy. Za czwartym razem zadanie wykonywane jest już niedbale.
 

III. Zabawy plastyczne
  1. „Pokaż, jak się czujesz”                                                                                                                             Przygotowujemy na tackach farby plakatowe. Na stolikach przygotowane są szare papiery. Zadaniem dzieci jest namalować palcami to, co czuje ( radość, złość, smutek). Po namalowaniu możemy poprosić dzieci o opowiedzenie, co namalowało.
 

       

            „Kolorowy labirynt”
  1. W pudełko wkładamy kartkę papieru dopasowaną do dna pudełka. Na kartce robimy 5 kleksów z farby, różnego koloru. Następnie do pudełka wkładamy szklaną kulkę i prosimy dziecko, aby tak poruszało pudełkiem, by kulka zamalowała całą kartkę.
 

  1. „ Sieć pajęcza”                                                                                                                                           
Na kartce rysujemy jeden punkt, np. kropkę, kółeczko, kwiatuszek. Wszystkie kreślone przez nas linie muszą zawsze przechodzić przez ten punkt. Po narysowaniu lub w trakcie rysowania dziecko opowiada, o tym, co narysowało, co powstało i co to może być.

 

  1. „Namaluj, co słyszysz”                                                                                                                                          dzieci wygodnie siedzą lub leżą na dywanie. Każde ma kartkę i kredkę. Nic nie mówiąc i wsłuchując się w ciszę panującą dookoła mają narysować to, co usłyszą, zamykające się drzwi, samolot za oknem, ptak, tupanie lub jeszcze coś innego. Mogą to być tylko jakieś znaki umowne, które dzieci potrafią narysować. Po narysowaniu sprawdzamy, kto więcej dźwięków usłyszał.
 

  1. „Wspólne dzieło”                                                                                                                                          Na dużym arkuszu szarego papieru, po kolei wybrane dziecko coś maluje. Powstaje jeden duży obraz, do którego dzieci układają potem opowiadanie.
Podobne dzieło może powstawać w grupach. Najpierw maluje jedna grupa dzieci, potem druga i tak wszystkie grupy malują jedno duże dzieło pod wspólnym tytułem, np. „ Na łące”, „W lesie”

 

 

  1. „ Co tu widzisz”                                                                                                                                         Dajemy dziecku kartkę papieru i prosimy, aby coś narysował. Nie musi to być piękny rysunek. Mogą to być zwykłe bazgroły. Następnie dajemy tą kartkę następnemu dziecku, aby znów coś dorysowało. Mogą to być tylko kropki, kreski lub inne małe elementy. Po skończonym rysowaniu ( każde dziecko uczestniczące w zabawie musi coś dorysować) wspólnie z dziećmi omawiamy „dzieło”. Zadajemy pytania typu; Ile jest kropek na rysunku?, Jakiego koloru jest najwięcej, ile kresek niebieskich jest narysowanych? Itp.
 
  1. „ Wełniany rysunek”                                                                                                                                  Dajemy dzieciom motek wełny i prosimy, aby rozwinęły motek i tej wełny ułożyły rysunek. Następnie wspólnie odgadujemy, co to jest, możemy kilkakrotnie zmieniać rysunek. Możemy pytać o określone rzeczy, np. Czy widzimy tu jakieś litery? Jakie to są kształty ? itp.
 

  1. „ W pracowni rzeźbiarza”                                                                           
 
    Lepienie z plasteliny, masy solnej, gliny, rzeźbienie w mydle.

 
    IV Zabawy z elementem ruchu.

 
1.      „ Kolankowa zabawa”                                                                                                                         Dzieci siedzą w kole na dywanie. Ręce trzymają na kolanach. Nauczycielka wskazuje dziecko, od którego rozpocznie się zabawa. Dziecko klepie sąsiada w kolano, może klepnąć raz, dwa razy lub trzy razy (ilość klepnięć można zwiększać). Dziecko klepnięte w kolano musi wykonać określone zadanie ( np. jedno klepnięcie- dziecko ma zrobić 5 przysiadów; dwa klepnięcia – obie dookoła dzieci siedzące na dywanie; trzy klepnięcia – poskakać jak pajacyk 3 razy).                                         W zabawie można ustalić jedno tylko klepnięcie i wymyślanie zadań dla konkretnego dziecka.

 

2.      „Klamerki”                                                                                                                                            Dzieci mają przypięte do ubrań klamerki do bielizny. W określonym czasie (nastawiony minutnik lub grana muzyka) dzieci mają zdobyć jak najwięcej klamerek lub pozbyć się jak najwięcej klamerek przypinając je do ubrania innych dzieci.

 

3.      „ Zabawy z pudłami”                                                                                                                           Dzieci mają do dyspozycji duże kartonowe pudła. Mogą z nich budować różne tunele, mosty, wchodzić w nie, chować się. Zabawy wg pomysłów dzieci.

 

4.       „Kto pierwszy”                                                                                                                                       Nauczyciel wspólnie z dziećmi wybiera rodzaj czynności (budowanie z klocków, rysowanie, lepienie z plasteliny itp.). Następnie daje dzieciom po 10 kółeczek i wyjaśnia, że będziemy pracować przez 10 minut. Koniec zajęcia oznajmi nam nastawiony minutnik. Jeżeli w tym czasie, ktoś odejdzie od zajęcia, oderwie się, przestanie na chwilę pracować to będzie musiał oddać jedno kółeczko. Za dobrą pracę ( bez kręcenia się, rozmawiania, odchodzenia) dziecko dostanie dodatkowo 5 punktów (kółeczek). Kto nazbiera najwięcej kółeczek będzie mógł wybrać sobie niespodziankę z kolorowego pudełka.

 

5.      „ Czary – mary”                                                                                                                                         Wybieramy dwoje dzieci ( jedno dziecko to „Mróz”; drugie to „ słońce”). Dziecko „Mróz” dotykając dzieci poruszających się po Sali w rytm muzyki zamienia ich w sopelki lodu ( dzieci stają w bezruchu przyjmując określoną postać). Na zmianę muzyki przychodzi „słońce” i roztapia sopelki. Dzieci znów zaczynają poruszać się w rytm muzyki.

 

6.      „Wycieczka do ZOO”

Dziś wybieramy się do ZOO. Zwiedzając ZOO musimy byś bardzo czujni, bo zwierzęta dziś mają czarodziejską moc i mogą zamieniać was w siebie. Przez chwilę możecie poczuć się jak ptak, ryba, małpka czy słoń. Czy macie ochotę na taką zabawę? Jeżeli tak to wyruszamy. Jest ciepło, a więc zakładamy tylko buty     ( zapinamy lub sznurujemy), zakładamy czapeczki i sweterki lub bluzy i też zapinamy lub zasuwamy. Idziemy parami krokiem marszowym (lewa, prawa, lewa, prawa). Uwaga, dochodzimy do bramy, przez bramę przechodzimy pojedynczo (jedno dziecko za drugim). Jesteśmy już na miejscu. Przed nami klatki z pięknymi ptakami, każdy z nich jest inny i inaczej śpiewa. Jedno spojrzenie malutkiego ptaszka wystarczyło, żeby dzieci stały się ptakami( dzieci naśladują fruwające ptaki, naśladują ich śpiew, szukanie pokarmu, karmienie małych). Sposobem pokonania czarów okazał się głos pani. Idziemy teraz dalej. Już patrzą na nas ciekawe oczy małpek, które znów przemieniły dzieci ( dzieci naśladują małpki). Wesołe „małpki” pani odczarowała i zaprowadziła dzieci do pięknych, wysokich zwierząt – żyraf. Teraz dzieci chodziły majestatycznie z wysoko podniesionymi głowami. Każde starało się jak najwyżej wyciągnąć swoją szyję i z jak najwyższego drzewa zerwać listek. Znów dzieci usłyszały głos pani i znów były dziećmi. Spacerowały przez chwilę po alejkach, rozglądały się uważnie i nasłuchiwały odgłosów dochodzących ze wszystkich stron. Próbowały nazywać te głosy i cichutko je odtwarzać, tak, aby nie wystraszyć zwierząt. Doszły wreszcie do budynku, w którym swoje mieszkania miały węże, jaszczurki, i inne gady. Początkowo nie wszystkie dzieci chciały tam wejść, ale w końcu dały się namówić i jako węże czy jaszczurki bawiły się wyśmienicie (czołganie się po podłodze, posuwanie się na brzuchu po podłodze to ulubione zabawy, a jeszcze jak możemy syczeć i straszyć innych to super zabawa). Węże przeciskały się przez różne szpary, omijały różne przeszkody. Sama radość. Ale trzeba było iść dalej. Przechodząc obok słoni, dzieci zapatrzyły się na zabawę małych słoników. Nawet nie wiadomo, kiedy same bawiły się jak słoniki ( wyciągnięta ręka i oparta na niej głowa symbolizowała trąbę słoni). Małe słoniki i duże słonie bawiły się razem. Żaden nie zrobił sobie krzywdy. Każdy oczywiście miał swoje imię. Na koniec zostało jeszcze jedno ciekawe miejsce – akwarium. Tam dzieci spędziły najwięcej czasu. Oglądały i podziwiały piękno kolorowego i podwodnego świata. Zapatrzone w małe pływające stworzonka same pływały po Sali omijając kamyki, jaskinie, mosty, roślinki i inne przeszkody. Musiały także uciekać przed rybami, które polują na mniejsze.

Wycieczka trochę zmęczyła dzieci, więc szybko wróciły do przedszkola i zaczęły rysować swoje przygody w ZOO. Podczas rysowania dzieci słuchały muzyki z różnymi odgłosami zwierząt.

 

7.      „Piłka w tunelu”
Dzieci podzielone na dwa pociągi. Stoją w rozkroku. Podają sobie piłkę między nogami. Każde dziecko musi mieć piłkę w ręku. Wygrywa pociąg, w którym piłka najprędzej dotrze do ostatniego dziecka.

 

 

V. Gimnastyka mózgu
  1. „Leniwe ósemki”                                                                                                                                          Rysowanie lub wodzenie oczami za poruszającym się przedmiotem po kształcie położonej ósemki. Punkt środkowy ósemki znajduje się na linii środka, na poziomie wzroku rysującego. Ruch zaczynamy zawsze od punktu środkowego podążając w górę i dookoła w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara; następnie z punktu środkowego w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara zakreślamy pętlę wracając do punktu wyjścia. Ćwiczenie to powtarzamy, co najmniej trzy razy każdą ręką, następnie obydwoma rękami połączonymi razem przez splecienie pleców i skrzyżowanie kciuków.
 

  1. „Rysowanie oburącz”                                                                                                                                  Na środku kartki rysujemy oś symetrii na wprost nosa. Rysujemy obydwoma rękami jednocześnie, aby po obu stronach osi powstał jednakowy rysunek.
 

  1. „Marsz”                                                                                                                                                       Przy dźwiękach muzyki ćwiczymy z dziećmi ruchy naprzemienne. Może to być marsz, bieg, taniec, spacer, podskoki. Ważne tylko, aby przy pracy lewej nogi pracowała prawa ręka.
 

  1. „Słoń”                                                                                                                                                        Lekko rozstawione kolana, głową dotykamy cały czas ramienia, oczy otwarte, ręką w powietrzu kreślimy leniwą ósemkę a wzrok śledzi nie rysującą dłoń, lecz rysowaną ósemkę. Podczas rysowania poruszamy całą górną połową ciała.
 

  1. „Pozycja COOKA”                                                                                                                                   dzieci w pozycji siedzącej krzyżują nogi. Ramiona wyprostowane przed siebie,                         ciała. Opieramy je na mostku, język kładziemy na podniebieniu, przymykamy oczy. Oddychamy brzuchem spokojnie równomiernie. Pozostajemy w tej pozycji dłuższą chwilę.
 

  1. „ Oddychanie brzuszkiem”                                                                                                                     Połóż rękę na brzuchu. Wypuść powietrze i łagodnie robiąc krótkie wdechy ( tak jakbyś chciał dmuchając utrzymać piórko w powietrzu. Powoli zrób głęboki wdech, napełniając się powietrzem, jak balonik. Ręka, którą trzymasz na brzuchu łagodnie unosi się przy wdechu. Jeżeli wygniesz się do tyłu przy wdechu, powietrze dojdzie jeszcze głębiej.
 
  1. „ Wypady”                                                                                                                                                Stań w rozkroku. Palce prawej stopy mają być zwrócone w prawo, palce lewej – prosto przed siebie. Teraz robiąc wydech ugnij prawe kolano, a następnie przy wydechu wyprostuj prawą nogę. Biodra mają być obniżone
 

  1. „Punkty równowagi”                                                                                                                               Dwoma palcami dotknij wgłębienie za uchem u podstawy czaszki, a drugą rękę połóż na brzuchu i zrób głęboki wdech. Po minucie dotknij wgłębienia za drugim uchem.
 
  1. „ Kapturek myśliciela”                                                                                                                                  Łagodnie wywiń fałdy muszli uszu, trzy razy od góry do dołu.
 

  1.  „Sowa”                                                                                                                                                     Jedną ręką chwytamy mocno mięśnie przeciwległego ramienia, wdychamy powietrze i powoli odwracając głowę wydychamy je. Wypuszczając powietrze pohukujemy jak sowa.    
 

 

 

VI Zabawy wyrażające i nazywające emocje.
  1. „ Co czujesz Ty, a co czuje kolega”                                                                                                         
   Dostrzeganie i wyrażanie swoich emocji. Dzieci przyglądają się minie kolegi i odgadują, co czuje kolega i co czuję „ja” patrząc na kolegę. Następnie wyrażają to za pomocą gestu, słowa (np., śpiew, miły gest w stronę kolegi, jeśli to radość i tupanie, zginanie kartki, grymas na twarzy – jeżeli to złość).

 

  1. Dziecko dostaje karteczkę z narysowaną miną przedstawiającą (radość, złość, gniew) za pomocą gestu, mimiki twarzy ma przedstawić określony nastrój.
 

  1. Dziecko losuje karteczkę z określonym nastrojem (gniew, płacz, śmiech, złość) i wymyśla historyjkę, która pasuje do nastroju.
 
  1. „Dziura w murze”                                                                                                                                      Dzieci podzielone są na zespoły 5 –cio osobowe. Czworo dzieci tworzy „mur”, a piąte próbuje przebić się i przejść na drugą stronę. Każde dziecko powinno stać w murze i każde próbować przebić ten mur. Po skończonej zabawie pytamy dzieci o ich odczucia. Jak czuły się stojąc w murze i broniąc przejścia, a jak czuły się, kiedy musiały się przebijać.
 
  1. „Mały aktor”                                                                                                                                               Podczas zabaw dowolnych czy zajęć z dziećmi improwizujemy scenkę, przedstawiającą sytuacje zdarzające się w przedszkolu lub domu. Najpierw dzieci przedstawiają to w swój sposób, wcielając się w role bohaterów a następnie możemy wprowadzić swój scenariusz z akceptowanymi przez nas zachowaniami.
 

 

    VII Zabawy i ćwiczenia  pamięci i koncentracji uwagi
  1. „Mikołajkowy pociąg”                                                                                                                             Stajemy w kole. Jedno dziecko wchodzi do środka ( jest lokomotywą) i chodzi po obwodzie koła. Dzieci w tym czasie śpiewają:
                         Jedzie pociąg z Mikołajem,

                         Jedzie pociąg z prezentami

                         U,U U U U U stacja już

                          Stacja już

    Dziecko „lokomotywa” staje przed wybranym dzieckiem i zadaje pytanie:, Co chciałbyś dostać od Mikołaja? Dziecko odpowiada i przyłącza się do pociągu. Zabawa trwa dotąd, dopóki wszystkie dzieci nie wsiądą do pociągu. (zabawę można utrudnić – nie może powtarzać się rzecz wymieniona przez kolegę lub każde dziecko ma powtórzyć wcześniej wymieniane prezenty).

 

  1. „Kolorowy świat”                                                                                                                                      Wymieniamy z dziećmi rzeczy w różnych kolorach (np. czerwonym – papryka, jabłko, serce) i omawiamy ich smak, wygląd przeznaczenie.
 

  1. „ Taniec z gazetą na głowie”                                                                                                                     Dzieci tańczą przy muzyce, trzymając gazetę na głowie. Należy tak się poruszać w rytm muzyki, aby gazeta nie spadła z głowy.
 

  1. „Zajęcia w wyobraźni”                                                                                                                                 Polecamy dzieciom zrobić coś, ale bez poruszania się. Mogą tylko wyobrazić sobie ten ruch. Jeżeli ktoś ma z tym problem, może wykonać ten ruch (np. dotknij nosem ramienia, pogłaskaj się po brzuchu, dotknij dużym palcem u nogi swojego nosa, dotknij ręką głowy kolegi itp.)
 

  1. „Podróż w nieznane”                                                                                                                                   Dzieci zajmują wygodną dla siebie pozycję (leżenie, siedzenie, stanie). W czasie określonym minutnikiem lub trwaniem utworu muzycznego dzieci w myślach wybierają się w podróż w dowolne miejsce (kosmos, bezludna wyspa, kraina bajek).Po upływie tego czasu dzieci opowiadają o tym, jak się czują, gdzie były i co widziały w swojej wyobraźni.
 

  1. „Taniec na stojąco”                                                                                                                                    Przy spokojnej i rytmicznej muzyce dzieci wraz z prowadzącym lub samodzielnie wykonują taniec różnymi częściami ciała ( czołem, oczami, nosem, ustami). Co jakiś czas zatrzymujemy ruch i stoimy nieruchomo.
 

  1. „ Spacer w wyobraźni”                                                                                                                              Wspólnie z dziećmi wybieramy się w ulubione przez siebie miejsce (plac zabaw, las, park). Wędrując tam w wyobraźni staramy się usłyszeć docierające do nas dźwięki i zobaczyć, jak najwięcej rzeczy. Po takim spacerze opowiadamy własne wrażenia.
 

  1. „Takie same przedmioty”                                                                                                                          Spośród wielu różnych przedmiotów wybierz tylko takie same (np. samochody, misie, domki, zwierzątka).
 

  1. „Takie same kształty”                                                                                                                                      Pokoloruj i policz takie same kształty.
 

  1. Pokoloruj:                                                                                                                                                      - duże koła
- małe kwadraty

- duże koła

- owoce

- ubrania.

 

  1. „ Co widzę”                                                                                                                                                Prowadzący mówi: „ Idę drogą i słyszę coś, lecz nie mogę tego zobaczyć. Co to może być? Dzieci wymyślają i naśladują różne głosy, które można usłyszeć idąc drogą (np. jadący samochód, wiatr, rozmowy innych ludzi, przelatujący samolot, szczekający pies). W zabawie zmieniamy miejsca i sytuacje.
  2. „Rysunkowe dyktando”                                                                                                                             Nauczyciel lub inny dorosły czyta lub mówi dzieciom tekst. W czasie czytania lub po jego wysłuchaniu rysują do niego obrazek. W trakcie rysowania można dzieciom przypominać tekst. Przykładowe teksty:
Na środku podwórka rośnie wysokie drzewo. W jego pniu jest dziupla wiewiórki. Po prawej stronie drzewa stoi dom Ali. Jest to niski dom. Ma dwa okna i drzwi. Przed domem stoi buda psa. Po lewej stronie drzewa stoi wysoki dom Jurka. Ma dużo okien i balkony. Nad tym wszystkim płyną dwie chmurki i świeci słońce.

 

    Kartka ma cztery rogi. Dwa na dole i dwa na górze. Na dole w prawym rogu narysuj mały domek i duże drzewo. W lewym rogu na dole narysuj dwa drzewa, jedno wysokie, a drugie niskie. Nad drzewami narysuj: w lewym rogu na górze narysuj dużą chmurę a w prawym rogu na górze – słońce.

 

 

  1. „Kalkomania”                                                                                                                                            Dziecko dostaje obrazek przykryty przeźroczystą kartką. Zadaniem dziecka jest przekalkowanie obrazka. Może go także pomalować. Ilość szczegółów zależy od wieku dziecka.
 
  1. „Papierowe ZOO”                                                                                                                                          Dajemy dziecku szablony zwierząt. Dziecko obrysowuje je na kartce, gazecie lub innym papierze i wycina, Następnie może nakleić na papier i powstanie ZOO, może wydzierać i manipulować wyciętymi czy wydartymi zwierzątkami. Z dziećmi starszymi możemy składać zwierzątka techniką orgiami. Możemy lepić zwierzątka z plasteliny i urządzić prawdziwe ZOO miejsce zabawy, do której często będą wracały dzieci.
 

  1. „ Kolorowe nitki”                                                                                                                                       Dziecko dostaje kawałek materiału, igłę i kolorowe nitki. Zadaniem dziecka jest poprzeplatać nitki, tak, aby powstała plątanina kolorowych nitek. Jeżeli dziecko ma problemy z nawlekaniem igły, pomaga dorosły. Dziecko tylko przeplata przez materiał. Można do tego wykorzystywać kartkę papieru.
 

  1. „Wycieczka do ZOO”                                                                                                                                Dzieci siedzą w kole. Prowadzący mówi, że wybieramy się dziś do ZOO. Zobaczymy tam różne zwierzęta. Zaraz zobaczymy, jakie. Każde z was ma za zadanie powtórzyć to samo, co powiedział kolega dodając swoje zwierzątko. Zaczynamy zabawę: idziemy na wycieczkę do ZOO i zobaczymy tam żyrafę; idziemy na wycieczkę do ZOO i zobaczymy tam żyrafę, słonia……
 

  1. „Figurki”                                                                                                                                                    Dzieci poruszają się w rytmie muzyki lub innego umówionego znaku. Na komendę lub umówiony znak dzieci zamierają w bezruchu przyjmując wybraną przez siebie pozę – figurę. Kto najdłużej wytrzyma zostaje „figurką – przedszkolną” lub nagradzamy tylko brawami i dalej prowadzi zabawę.
 

  1. „Arka Noego”                                                                                                                                            Dzieci siedzą wygodnie w kole. Jedna osoba (wybrane dziecko lub dorosły)zaczyna opowiadać. Noe zabiera do arki dwie wrony kra – kra. Dziecko obok powtarza to i dodaje swoje zwierzątko naśladując jego głos. Każde dziecko musi powtórzyć to, co już powiedzieli jego koledzy. Odgłosy mogą powtarzać wszystkie dzieci. Możemy także dodać w zabawie charakterystyczny ruch danego zwierzęcia.
 

  1. „Zrób to samo co ja”                                                                                                                                  Siadamy z dzieckiem lub grupką dzieci do stolika. Dorosły układa określony wzór,
           np. z figur geometrycznych. Dziecko ma ułożyć taki sam wzór.

 

  1.  „Kto pierwszy”                                                                                                                                          Dzieci podzielone są na dwa pociągi. Przed każdym pociągiem stoi stolik, na którym leży kartonik z narysowanym rymem, wzorem i leżą potrzebne elementy do ułożenia wzoru. Elementów  może być więcej niż potrzebnych do jednego wzoru. Na dany sygnał z każdego pociągu jedno dziecko dochodzi do stolika i układa wzór. Można robić to na czas, (kto w najkrótszym czasie ułoży, lub, który pociąg szybciej to wykona).
 
  1. „ O kim mówię”                                                                                                                                          Siedzimy lub stoimy w kole. Prowadzący mówi: „ jest to dziecko, które ma ciemne włosy, niebieskie spodnie i bluzeczkę w paski”. Dzieci przyglądają się uważnie wszystkim i wymieniają imię dziecka, o którym mówi prowadzący.
 

  1. „ Kto to jest”                                                                                                                
Odmiana poprzedniej zabawy. Tutaj dziecko musi rozpoznać siebie samego. Jeżeli zorientuje się, że to o nim mowa, to wstaje i śpiewa piosenkę, mówi wierszyk lub wykonuje dowolne ćwiczenie.

 

  1. „ Ulubiony kolor”
Każde dziecko wybiera sobie ulubiony kolor spośród czterech podanych (niebieski, biały, czerwony, zielony). Jeżeli takiego koloru nie ma w swoim ubraniu przypinamy mu znaczek w wybranym kolorze. Na Sali rozkładamy obręcze w tych samych kolorach lub przy jednakowych obręczach kładziemy znaczek w określonym kolorze. Podczas słuchania muzyki dzieci wykonują dowolny ruch po całej Sali. Na przerwę w muzyce wchodzą do obręczy oznaczonej wybranym kolorem.

 

  1. „ Kto siedzi obok”
Siedzimy w kole na dywanie. Zabawę rozpoczyna nauczycielka lub wyznaczone dziecko mówiąc: „Jestem Michał po mojej prawej stronie siedzi Ola, a po mojej lewej stronie siedzi Tomek. A kto siedzi koło Kuby? Dalej mówi Kuba: „ Jestem Kuba, po mojej prawej stronie siedzi…….

 

 

 

 

Zestaw ćwiczeń gimnastycznych prowadzonych metodą ruchu rozwijającego
Weroniki Sherborne.

 

  1. Witanie się różnymi częściami ciała ( dłonie, kolana, stopy, plecy),
  2. Chodzenie jak bociany z wysoko podniesionymi kolanami, bieg.
  3. Siad z nogami prostymi, ręce oparte z tyłu o podłogę. Na sygnał podciągamy kolana i próbujemy dotknąć czoła.
  4. Chodzenie z nogami ugiętymi w kolanach, próby biegu.
  5. Siad skrzyżny twarzą do siebie, przepychanie się dłońmi, ramionami, głową.
  6. Stanie przodem do siebie. Patrzymy na siebie, uśmiechamy się do siebie. Wyrażamy uczucia do partnera przez głaskanie, dotykanie.
  7. Siedzimy oparci plecami o siebie, przepychamy się plecami.
  8. Stajemy przodem do siebie. Trzymając się za ręce – podskakujemy na jednej nodze ( na przemian- raz jedno, raz drugie dziecko lub razem).
  9. Jedno z partnerów leży na podłodze na kocyku. Drugie z pary ciągnie za kostki leżącego.
  10. Jedno dziecko z pary tworzy „mostek” – drugie przechodzi pod mostkiem, nad mostkiem, obchodzi mostek dokoła.
  11. Dzieci leżą na podłodze na plecach. Turlanie się raz w lewą, raz w prawą stronę.
  12. Stajemy w parach twarzą do siebie. Jedno dziecko z pary robi „śmieszne miny”, drugie robi to samo.
  13. Ćwiczenia twórcze – taniec dowolny przy muzyce.
 

Zestaw ćwiczeń gimnastycznych prowadzonych metodą ruchu rozwijającego
Weroniki Sherborne.
Część wstępna
1.      Marsz dokoła sali (na palcach, na pietach, na zewnętrznych, na wewnętrznych krawędziach stóp).

2.      Spacer po Sali, witanie się wzajemnie w dowolny sposób (podanie dłoni, przytulenie, pogłaskanie, przyleganie plecami, bokiem).

3.      Siad na podłodze z podkulonymi kolanami. Karuzela.

4.      Stoimy parami, dotykamy na przemian z partnerem swoich części ciała (prawe kolano, lewe ramię, prawa kostka, lewy łokieć itd.)

 

Część właściwa
1.      Siedzenie w parach, twarzami do siebie. Patrzymy na siebie, uśmiechamy się. Zamykamy oczy i delikatnie dotykamy się ( po twarzy, po głowie, po nogach, rękach).

2.      „ Saneczki”

3.      „Kamień u nogi” – jedno dziecko stoi, a drugie trzyma go za kostkę u nogi. Dziecko spacerując ciągnie to drugie dziecko.

4.      „Pień drzewa” – jedno dziecko leży na podłodze, drugie stojąc, turla go przed sobą.

5.      „ Uparciuch” – stoimy do siebie twarzami. Podajemy sobie ręce. Jedno dziecko w    parze próbuje przeciągnąć drugie do siebie (ono się zapiera).

6.      Siad w parach plecami do siebie – wyczuwanie partnera i swojej siły – ocieranie się plecami, przytulanie, pchanie plecami.

7.      Waga – dzieci stoją w parach twarzami do siebie. Podają sobie ręce. Na sygnał przykucają na zmianę, raz jedno, raz drugie.

 

Część końcowa (możemy wykorzystać tu muzykę relaksacyjną)
1.      Siedzimy skrzyżnie, jedno dziecko za drugim. Masujemy leciutko plecy kolegi przed nami. Po chwili zmiana.

2.      Taniec „wyginaniec” przy muzyce.

3.      Siad na podłodze. „żegnają” się różne części ciała (nogi, ręce, głowy, ramiona).      

 



Zestaw ćwiczeń gimnastycznych prowadzonych metodą twórczą Rudolfa Labana

   „Szukamy wiosny”
 

Wstęp
  1. Przywitanie.
            Dziś wybieramy się na poszukiwanie wiosny. Mamy dość zimy i chcemy aby przyszła                                                                                                                 

           już wiosna. Najpierw przywitamy się  ( dzieci witają się różnymi częściami ciała –

            ramionami, głowami, plecami, nogami).

  1. Teraz witamy się sami ze sobą ( ręka wita się z nogą, palec wskazujący z uchem, prawa dłoń z brzuchem).
 

Część główna
  1. Teraz będziemy wypatrywać wiosnę. Popatrzmy przez okno. Jeżeli usłyszycie wysoki dźwięk znaczy, że wiosny trzeba szukać wysoko, na drzewach, w niebie. Wyciągamy się wysoko, wysoko podskakujemy. Jeżeli dźwięki będą średnie – przykucamy i przyglądamy się krzewom. Na dźwięki niskie – kładziemy się na podłodze i szukamy wiosny na ziemi.
  2. „Rosnące kwiaty”
      Teraz jesteście malutkimi kwiatuszkami. Siedzicie wygodnie na podłodze, głowa

     Nisko przy kolanach. Na muzykę kwiaty rosną ( podnosimy głowę, prostujemy się,          podnosimy ręce wysoko do góry, odwracamy swoje główki w stronę słońca).

  1. „Czarowanie wiosny”
Dzieci dostają wstążki. Przy dźwiękach muzyki „czarują”, gdzie dotkną wstążką wszystko rozkwita. Część dzieci może być uśpionymi kwiatami.

  1. „ Wiatr”
Nagle zaszło słońce, niebo się zachmurzyło i zerwał się wiatr. Wszystko porusza się na wietrze ( dzieci swobodnie poruszają się w rytm szumu wiatru).

  1. „Deszcz”
Z tej największej chmury spadł deszcz. Najpierw spadały małe kropelki, potem coraz większe i cięższe (dzieci opadają na podłogę i naśladują uderzanie kropel deszczu – może to być klaskanie o podłogę o różnym natężeniu lub uderzanie o kartkę papieru).

  1. Po deszczu znów zrobiło się bardzo przyjemnie i znów wyjrzało słoneczko, a my idziemy do ogrodu nazrywać kwiatów. Na sygnał stajemy w jednym kole (tworzymy bukiet).
  2. Spacerując po ogrodzie zobaczyliśmy pięknego motyla. Biegniemy za nim, chcemy go złapać ( wyciągamy ręce do góry, podskakujemy, schylamy się do kwiatów, na których usiadł motyl).
  3. Po znalezieniu wiosny należy nam się chwila wesołej zabawy. Przy muzyce Np. „Wiosna” A. Vivaldiego dzieci bawią się wg własnych pomysłów ( ze wstążkami lub bez).


Zakończenie

  1. Cieszymy się z przyjścia wiosny. Będziemy teraz coraz częściej mogli bawić się na powietrzu. A teraz zmęczyliśmy się trochę, więc zanim wrócimy do przedszkola usiądziemy sobie na ławeczce, wystawimy buzie do słońca, posłuchamy przez chwilę śpiewu ptaków.
  2. Czas iść już do przedszkola. Każdy z was w inny sposób pożegna się z panią wiosną
      ( dzieci wymyślają swoje pożegnanie – machają rękami, uśmiechają się, i maszerują

      Dźwiękach spokojnej muzyki).

 

Programy Aktywności Knilla
 

Program wprowadzający – 8 minut
ü      Kołysanie

ü      Wymachiwanie rękoma

ü      Pocieranie dłoni

ü      Klaskanie

ü      Głaskanie głowy

ü      Głaskanie brzucha

ü      Relaksacja

 

Program I – 15 minut
ü      Kołysanie

ü      Wymachiwanie rękoma

ü      Zginanie i rozprostowywanie rąk

ü      Pocieranie dłoni

ü      Zaciskanie i otwieranie dłoni

ü      Ruchy palców

ü      Klaskanie

ü      Głaskanie głowy

ü      Głaskanie policzków

ü      Głaskanie łokci

ü      Głaskanie brzucha

ü      Przewracanie się

ü      Padanie

ü      Relaksacja

 

Program II – 15 minut
ü      Kołysanie

ü      Klaskanie

ü      Głaskanie brzucha

ü      Głaskanie ud

ü      Głaskanie kolan

ü      Głaskanie palców u nogi

ü      Wiosłowanie

ü      Pocieranie stóp

ü      Poruszanie palcami u stóp

ü      Poruszanie nogami

ü      Leżenie na plecach

ü      Obracanie się z pleców na bok

ü      Obracanie się z pleców na brzuch

ü      Relaksacja

 

Program III – 20 minut
ü      Leżenie na brzuchu

ü      Leżenie na plecach

ü      Obracanie się z pleców na brzuch

ü      Obracanie się z brzucha na plecy

ü      Poruszanie nogami

ü      Czołganie się na brzuchu

ü      Raczkowanie

ü      Klęczenie i spacerowanie na kolanach

ü      Upadanie z pozycji klęczącej

ü      Odpychanie i przyciąganie

ü      Relaksacja

 

Program IV – 20 minut
ü      Leżenie na brzuchu

ü      Leżenie na brzuchu i mruganie oczyma

ü      Leżenie na plecach z rękami wokół karku

ü      Poruszanie nogami (jazda rowerkiem)

ü      Odbijanie się na siedzeniu

ü      Podnoszenie się i stanie bez ruchu

ü      Podnoszenie ramion, raz jednego, a potem obu jednocześnie

ü      Podnoszenie ręki i nogi jednocześnie

ü      Stawanie przed kimś

ü      Podbieganie do.. odbieganie od…

ü      Spacerowanie szybko i delikatnie

ü      Spacerowanie ciężko i wolno

ü      Spacerowanie wolno i delikatnie

ü      Dwa i dwa ( szukanie sobie pary)

ü      Odpychanie i przyciąganie

ü      Dowolne ruchy

ü      Taniec

 

BIBLIOGRAFIA
      

  1. B. Kaja „Zarys terapii dziecka”, Bydgoszcz 2001.
  2. A.Kołakowski, T. Wolańczyk, A. Pisula, M. Skotnicka, A. Bryńska „ADHD- zespół nadpobudliwości psychoruchowej” – przewodnik dla rodziców i wychowawców, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2007.
  3. A.Mundek, J. Arcelus „ADHD nadpobudliwość ruchowa”- poradnik dla rodziców, nauczycieli, lekarzy i terapeutów, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2006.
  4. Kate E. Spohrer „Pomóż dziecku z…ADHD”, Wydawnictwo K. E. LIBER, Warszawa 2006.
  5. Wolf – Gedigo Wolfram „Nadpobudliwe i niespokojne dzieci w wieku przedszkolnym”, Wydawnictwo JEDNOŚĆ Kielce 2002.
  6. R. Wiącek „Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo w wieku przedszkolnym”, Oficyna Wydawnicza „Impuls” Kraków 2004.
  7. E. Bełczewska, M. Herde, E. Kwiatkowska, J. Wasilewska, A. Łada – Grodzicka „ABC…Program wychowania przedszkolnego XXI wieku”, WSiP Warszawa 2000.


Załącznik 1

 

KRYTERIA, KTÓRE MUSZĄ BYĆ SPEŁNIONE, ABY UPRAWNIONE BYŁO ROZPOZNANIE ADHD.
Klasyfikacja Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego DSM – IV
 

A.
ZABURZENIA KONCENTRACJI UWAGI
Sześć lub więcej objawów musi utrzymywać się przynajmniej przez 6 miesięcy w stopniu utrudniającym funkcjonowanie dziecka w stopniu niewspółmiernym do jego rozwoju.

DZIECKO
  1. Nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć przedszkolnych lub szkolnych, pracy, lub w czasie wykonywania innych czynności,
  2. Popełnia błędy wynikające z niedbałości,
  3. Często ma trudności z utrzymaniem uwagi na zadaniach i grach,
  4. Często wydaje się nie słuchać tego, co się do niego mówi,
  5. Często nie stosuje się do podawanych kolejno instrukcji i ma kłopoty z dokończeniem zadań i wypełnianiem codziennych obowiązków, jednak nie z powodu przeciwstawiania się lub nie rozumienia instrukcji,
  6. Często ma trudności ze zorganizowaniem sobie pracy lub innych zajęć,
  7. Nie lubi, ociąga się lub unika rozpoczęcia zajęć wymagających dłuższego wysiłku umysłowego,
  8. Często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub zajęć (zabawki, przybory szkolne, kredki),
  9. Łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców,
  10. Często zapomina o różnych codziennych sprawach.
 

NADRUCHLIWOŚĆ I IMPULSYWNOŚĆ
Sześć lub więcej objawów musi utrzymywać się, przez co najmniej 6 miesięcy w stopniu utrudniającym funkcjonowanie dziecka w stopniu niewspółmiernym do jego rozwoju.

NADRUCHLIWOŚĆ
DZIECKO
  1. Ma często nerwowe ruchy rąk lub stóp bądź nie jest w stanie usiedzieć w miejscu,
  2. Wstaje z miejsca w czasie lekcji lub w innych sytuacjach wymagających spokojnego siedzenia,
  3. Często chodzi po pomieszczeniu lub wspina się na meble w sytuacjach, gdy jest to zachowanie niewłaściwe – w szkole w domu,
  4. Często ma trudności ze spokojnym bawieniem się lub odpoczynkiem,
  5. Często jest w ruchu „biega jak nakręcone”,
  6. Często jest nadmiernie gadatliwe.
 

IMPULSYWNOŚĆ
DZIECKO
  1. Często wyrywa się do odpowiedzi zanim pytanie zostanie sformułowane w całości,
  2. Często ma kłopoty z zaczekaniem na swoja kolej,
  3. Często przerywa lub przeszkadza innym ( wtrąca się do rozmowy lub zabawy).
 

B: niektóre upośledzające funkcjonowanie dziecka objawy zaburzeń koncentracji uwagi lub nadpobudliwości psychoruchowej ( nadruchliwości, impulsywności) ujawniły się przed 7 rokiem życia.

C: Upośledzenie funkcjonowania dziecka spowodowane jest tymi objawami występuje w dwóch lub więcej sytuacjach ( w szkole, w domu).

 
D: Stwierdza się klinicznie istotne upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub szkolnego ( w zakresie edukacji).

 

E: Objawy u dziecka nie występują w przebiegu przetrwałych zaburzeń rozwojowych, schizofrenii lub innych psychoz i nie można ich trafniej uznać za objawy innego zaburzenia psychicznego (np. zaburzenia nastroju, lękowych, dysocjacyjnych lub nieprawidłowej osobowości).

 



Załącznik 2

ICD – 10 BADAWCZE KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE
 

G.1. BRAK UWAGI
Co najmniej 6 z następujących objawów braku uwagi utrzymało się, przez co najmniej 6 miesięcy w stopniu prowadzącym do nieprzystosowania lub niezgodnych z poziomem rozwoju dziecka.

DZIECKO
  1. Często nie zwraca uwagi na szczegóły lub popełnia beztroskie błędy w pracy szkolnej, lub w innych czynnościach,
  2. Ma duże trudności w utrzymaniu uwagi na zadaniach lub czynnościach związanych z zabawą,
  3. Często wydaje się nie słyszeć, co zostało do niego (do niej) powiedziane,
  4. Ma często niepowodzenia w postępowaniu wg instrukcji albo w kończeniu pracy szkolnej, (ale nie z powodu opozycyjnego zachowania, ani niezrozumienia poleceń),
  5. Ma wręcz upośledzoną umiejętność organizowania zajęć i aktywności,
  6. Często unika lub ma silną niechęci do takich zadań, jak praca wymagająca wytrwałego wysiłku umysłowego,
  7. Często gubi rzeczy niezbędne do niektórych zadań lub czynności, jak przybory szkolne, książki, zabawki,
  8. Zewnętrzne bodźce często łatwo rozpraszają jego uwagę,
  9. Często zapomina w toku codziennej aktywności.
 

G.2. NADMIERNA AKTYWNOŚĆ
Co najmniej 6 z następujących objawów braku uwagi utrzymało się, przez co najmniej 6 miesięcy w stopniu prowadzącym do nieprzystosowania lub niezgodnych z poziomem rozwoju dziecka.

DZIECKO
  1. Często niespokojne porusza rękami lub stopami, albo wierci się na krześle,
  2. Opuszcza siedzenie w klasie lub innych sytuacjach, w których oczekiwane jest utrzymanie pozycji siedzącej,
  3. Często nadmiernie jest rozbiegane lub wtrąca się w sytuacjach, w których jest to niewłaściwe,
  4. Często jest przesadnie hałaśliwe w zabawie lub dużą trudności sprawia mu zachowanie spokoju w czasie odpoczynku,
  5. Przejawia utrwalony wzorzec nadmiernej aktywności ruchowej, praktycznie nie modyfikowany przez społeczny kontekst oczekiwania.
 

G.3.IMPULSYWNOŚĆ
Co najmniej 6 z następujących objawów braku uwagi utrzymało się, przez co najmniej 6 miesięcy w stopniu prowadzącym do nieprzystosowania lub niezgodnych z poziomem rozwoju dziecka.

DZIECKO
  1. Często udziela odpowiedzi zanim pytanie jest dokończone,
  2. Często nie umie czekać w kolejce lub doczekać się swojej rundy w grach lub innych sytuacjach grupowych,
  3. Często przerywa lub przeszkadza innym (wtrąca się do rozmowy lub gier innych osób),
  4. Często wypowiada się nadmiernie bez uwzględnienia ograniczeń społecznych.
 

G.4. Początek zaburzenia nie później niż w wieku 7 lat.

G.5. Całościowość. Kryteria są spełnione w więcej niż w jednej sytuacji, np.  połączenie braku uwagi i nadaktywność występujące i w szkole i w domu lub zarówno w szkole, jak i w innych okolicznościach, gdzie dzieci są obserwowane.

G.6. Objawy G1 – G3 powodują istotne klinicznie cierpienie lub upośledzenie w zakresie funkcjonowania społecznego, szkolnego lub zawodowego.

G.7. Zaburzenie nie spełnia kryteriów całościowych zaburzeń rozwojowych, epizodu maniakalnego, epizodu depresyjnego, ani zaburzeń lękowych.




Załącznik 3

Wskazówki dla Rodziców dzieci z ADHD.
 

1.      Bądźcie cierpliwi,

2.      Kontrolujcie swoje emocje i wypowiedzi,

3.      Podczas rozmowy z dzieckiem utrzymujcie z nim kontakt wzrokowy,

4.      Bądźcie konsekwentni w swoim  postępowaniu. Jasno określajcie, co dziecku wolno a co nie.

5.      Wspólnie z dzieckiem zaplanujcie dzień (godziny posiłków, nauki, zabawy i innych czynności). Przestrzegajcie tego planu.

6.      Wydawajcie dziecku krótkie i jasne polecenia, jeżeli trzeba powtarzajcie je kilkakrotnie (np. posprzątaj zabawki, ułóż książki),

7.      Tak zaplanujcie dzień, aby dziecko przebywało jak najwięcej na świeżym powietrzu,

8.      Dawajcie dziecku takie zadania, które potrafi wykonać, dostosowujcie je do wieku i możliwości waszego dziecka,

9.      Organizujcie dziecku zabawy w małym gronie (jeden lub dwóch kolegów jednocześnie),

10.  Jak najczęściej czytajcie dziecku bajki, aktywizujcie jego uwagę pytaniami i pokazywaniem obrazków?

11.  Zachęcajcie i pozwólcie dziecku rysować, malować palcami, lepić z plasteliny, układać z klocków itp.

12.  Wspólnie z dzieckiem słuchajcie spokojnej muzyki, tańczcie lub wykonujcie inne ćwiczenia. Pozwólcie dziecku wykazać się inwencją twórczą. Nie narzucajcie swojego planu,

13.  Nie pozwalajcie dziecku zbyt długo oglądać telewizji lub siedzieć przed komputerem,

14.  Chwalcie dziecko w konkretny sposób. Wskazujcie na każdy element dobrze wykonany, a nie za całość, np. Nie mówcie, „ładny zbudowałeś zamek, lecz

Jakie pomysłowe to wejście do zamku, jakie wysokie te wieże?

15.  Zauważajcie każde nawet najmniejsze pozytywne zachowanie i chwalcie dziecko.

16.  Nie opowiadajcie zbyt długo o złym czynie dziecka,

17.  Pamiętajcie, aby nagradzać za dobre zachowanie ( wyciętym z papieru serduszkiem, buziakiem, lizakiem),

18.  W sytuacjach konfliktowych odnosimy się do ustalonych reguł,

19.  Ustalonych zasad przestrzegajcie razem z dzieckiem,

20.  Polecajcie i wymagajcie od dziecka wykonania jednej czynności naraz,

21.  Pokój dziecka powinien być pomalowany w jasnych pastelowych kolorach, niezatłoczony meblami i innymi sprzętami,

Współpracujcie z nauczycielami w przedszkolu i szkole
To jest stopka